- Ατύπως και σιωπηρώς, ήδη από την ανατολή του νέου έτους, η χώρα εισήλθε σε προεκλογική περίοδο, η οποία αναμένεται να κορυφωθεί όσο πλησιάζουμε προς τη διεξαγωγή της διπλής εκλογικής αναμέτρησης, των Ευρωεκλογών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στο παρόν άρθρο θα μας απασχολήσουν οι δεύτερες, ειδικότερα οι εκλογές του πρώτου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης (σύμφωνα με το ν. 3852/2010, τον φερώνυμο «Καλλικράτη») και πιο συγκεκριμένα ο Δήμος Πύργου.
Περιττεύει επί του παρόντος η προσπάθεια να σκιαγραφήσουμε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει βαθμηδόν η πρωτεύουσα του νομού και να αποτολμήσουμε τον επιμερισμό των ευθυνών. Η αμείλικτη πραγματικότητα
επιτάσσει να θέσουμε διαφορετικά προτάγματα. Εξάλλου, η επαλήθευση της διαπίστωσης για τον επονείδιστο ξεπεσμό της πόλης πιστοποιείται καθημερινά κατά τρόπο εμπειρικό και η εμπειρία αληθεύει όταν κοινωνείται: οι ατομικές πεποιθήσεις των μελών της κοινωνίας του Πύργου συντονίζονται σε μια εναργή θέση, η οποία συνοψίζει την αποστροφή τους σε όσα καθημερινά βιώνουν.
Δεν θα ιχνογραφήσουμε, ωστόσο, την τωρινή εικόνα του Πύργου. Σε αντίθεση περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να περιπέσουμε σε περιττές συναισθηματικές εξάρσεις απλώς και μόνο για να ικανοποιηθούν ενστικτώδεις ενορμήσεις. Σκοπός όμως δεν είναι να παρακάμψουμε τη λογική.
Πρωτεύει, λοιπόν, να διερωτηθούμε σοβαρά πώς θα ιεραρχήσουμε εξ υπαρχής τις ανάγκες μας. Η κατάσταση θα διαφοροποιηθεί εάν διαφοροποιηθεί η ιεράρχηση των αναγκών- πρωτεύει η ανάγκη πολυπληθών και πανομοιότυπων bars ή πρωτεύει η ανάγκη αναπτυξιακών έργων υποδομής. Η άντληση κριτηρίων-μέτρων για την ιεράρχηση των πραγματικών αναγκών της πόλης μας, ο επαναπροσδιορισμός των στόχων της κοινωνίας μας, η μετάφραση των αναγκών σε στόχους και η αξιολόγηση των προτεραιοτήτων δεν είναι «ερώτημα πολυτελείας». Αντιθέτως, είναι η αφετηρία για το σωτήριο «άλμα πιο γρήγορα από τη φθορά»
Μια καθολική συναίνεση στα ζητήματα αυτά είναι ικανή ipso facto να αποτελέσει τη θρυαλλίδα που θα πυροδοτήσει μια γενικευμένη κινητικότητα, που θα αφυπνίσει την υπνώττουσα πόλη. Και οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν το ορόσημο, ίσως και την τελευταία ευκαιρία για τις επόμενες δεκαετίες να αντιστρέψουμε τη σπείρα της καθοδικής μας πορείας, να βρούμε πυξίδα.
Οι προοπτικές όμως ενός τέτοιου μεγαλεπήβολου εγχειρήματος είναι αναπόδραστα καταδικασμένες να αποτύχουν εν τη γενέσει τους, όταν οι φημολογούμενοι μνηστήρες της δημαρχίας είναι «σαρξ εκ της σαρκός» του απόβλητου πολιτικού συστήματος, θλιβερά απομεινάρια του χειρίστου παλαιοκομματισμού, που εξέπνευσε τα λοίσθια, και εμπράκτως συντηρητές της κακοφορμισμένης Μεταπολίτευσης. Παρέλκει να εμπλακούμε σε ονοματολογία- άπαντες γνωρίζουν ή υποψιάζονται. Τα ονόματα που ακούγονται εξαντλούνται είτε σε πρώην ή νυν αποτυχημένους πολιτευτές ή βουλευτές ή δημάρχους, οι οποίοι έχουν απολέσει προ πολλού το πολιτικό τους κεφάλαιο και έχουν χρεοκοπήσει στις συνειδήσεις του εκλογικού σώματος. ΚΑΝΕΝΑ από τα ονόματα που ακούγονται δεν μπορούν να οικοδομήσουν έναν άλλον Πύργο. Θα ψηφίσουμε με απόγνωση και αποτροπιασμό για τις επιλογές που μας προσφέρονται.
Είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε το διακύβευμα των επερχόμενων δημοτικών εκλογών: Θα εκλέξουμε Δήμαρχο μπροστάρη και μαχητή ή Δήμαρχο κομψευόμενο διαδρομιστή και καριερίστα; Εν άλλοις λόγοις: Νέα αρχή ή εφαλτήριο ουτιδανών και σπιθαμιαίων για άλλη μια φορά;
Η επιλογή είναι αυτονόητη. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να τηρηθούν, κατά την άποψη του γράφοντος, ορισμένες προϋποθέσεις, τις οποίες πρέπει να συγκεντρώνει το εν λόγω πρόσωπο και των οποίων θα επιχειρήσω την περιεκτική απαρίθμηση.
Πρώτο γνώρισμα: Η εμφάνιση ενός νέου προσώπου, με το «μάτι να γυαλίζει». Ένα πρόσωπο που θα προέρχεται φυσικά από την Κεντροδεξιά παράταξη. Αυστηρή και απαρέγκλιτη προϋπόθεση: να μην είναι κομματικό στέλεχος, να μην είναι απολειφάδι της εναπομείνασας «γαλάζιας γλίτσας» -το είδος των «εκπασοκισθέντων γαλάζιων» ανθρωπάριων ευδοκιμεί ακόμη-, ούτε βουλευτής, ούτε πολιτευτής, ούτε παράγοντας ή παραγοντίσκος.
Δεύτερο γνώρισμα: Το ισχυρότερο όπλο του να αποτελεί το βιογραφικό του, περγαμηνή αριστείας και εργώδους προσπάθειας. Κομματικά ένσημα και συστατικές επιστολές κομματικής νομιμοφροσύνης αποκλείονται εξ ορισμού. Να είναι επιτυχημένος και καταξιωμένος στον επαγγελματικό του χώρο, συνεπώς ανεξάρτητος, αδέσμευτος συμφερόντων, ελεύθερος και ασυμβίβαστος. Να είναι ένας Αστός κι όχι έκγονο νόθου εξαστιμού, παρασιτικής δράσης, αγοραίου lifestyle ή φαύλου νεποτισμού.
Τρίτο γνώρισμα: Να έχει Όραμα για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή. Όραμα Ανάπτυξης μεγαλόπνοο και εφαρμόσιμο που να το πιστεύει και να το τηρεί. Μια επιτελική ομάδα να συγγράψει ένα λεπτομερές και κατανοητό πρόγραμμα με ορίζοντα που θα περιγράφει τον Πύργο της επόμενης πενταετίας. Με έμπνευση, πάθος και επιμονή.
Τέταρτο γνώρισμα: Να είναι ο Πυργιώτης που θα τον επιλέξουν οι συνδημότες του, γιατί θα πονά το ίδιο με αυτούς την πόλη του. Να είναι Πυργιώτης ικανός να εμπνεύσει, να μιλήσει τη γλώσσα των κοινωνικών προτεραιοτήτων, τη γλώσσα της αγοράς, της ανάπτυξης. Τέτοια προσέγγιση μπορεί να έχει ένας πολίτης, γνήσιο τέκνο της αληθινής κοινωνίας, που ζει τα προβλήματα στην πραγματική τους διάσταση, όχι σε γυάλινους πύργους ή αραχνιασμένα κομματικά γραφεία.
Κάποιος θα αναρωτηθεί ευλόγως αν υφίσταται μια τέτοια προσωπικότητα στην πόλη μας ή αν η παραπάνω περιγραφή αποτελεί ευγενή παραχώρηση στη φαντασιώδη ελπίδα και τον ρομαντισμό. Η απάντηση είναι θετική –ναι υπάρχει!- αλλά δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του γράφοντος να τον υποδείξει, παρά μόνον να τον υπαινιχθεί. Άμεσος στόχος είναι η κινητοποίηση νέων ανθρώπων, ώστε να διεκδικήσουν το αυτονόητο και, ει δυνατόν, να καταλήξουν σε μια ρεαλιστική πρόταση. Παρά τη διαφαινόμενη αφροσύνη του δήμου όσοι δύνανται, οφείλουν να παραμείνουν «καὶ παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες».
*Ο Γεώργιος Λ. Κωνσταντόπουλος είναι φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου