Τα αδύνατα τω Θεώ, δυνατά εστίν παρά τοις ανθρώποις .......

Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ Τον παλιό καιρό θυμάμαι τότε που κάναμε αμάν να σταματήσουν οι βροχές του Χειμώνα. Να βγούμε έξω από τα σπίτια μας. Να μπορέσουμε να πατήσουμε σε στεγνή γη, και να στεγνώσουν οι λάσπες. Να βγάλουμε έξω τα ζώα μας που τάχαμε σταβλισμένα να βοσκίσουν λίγο χορτάρι. Να βγει λίγο ο ήλιος ώστε οι νοικοκυρές να πλύνουν και να στεγνώσουν τα ρούχα τους. Τότε που οι γεωργοί έκαναν προσευχές και λιτανείες να κρατήσει λίγο, για να μην σαπίσουν τα σπαρτά τους και να μπορέσουν να ξελακώσουν τις σταφίδες τους ή να μαζέψουν τις ελιές τους. Και άλλοι καταριότανε τη στιγμή που γεννηθήκανε σε τέτοιο βροχερό τόπο που ποτέ δεν σταματούσαν οι βροχές. Έβρεχε-έβρεχε θυμάμαι ολόκληρα σαρανταήμερα, όταν έπιανε, ξεχνούσε να σταματήσει. Τότε και τα ποτάμια και τα ρέματα ήταν συνέχεια κατεβασμένα(φουσκωμένα). Αυτούς τους Χειμώνες είμαστε όλοι αναγκασμένοι να μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Τότε θυμάμαι βιώναμε την οικογένεια, ζούσαμε τους αληθινούς χειμώνες. Ο όχι και τόσο παλιός αυτός καιρός έχει περάσει νομίζω ανεπίστροφα για την πατρίδα μας την Πελοπόννησο. Ελπίζω να μην μας γίνει ανάμνηση. Τώρα όλο το χειμώνα οι πλατείες είναι γεμάτες κόσμο. Αν και οι θερμοκρασίες δεν αυξήθηκαν πολύ, η ηλιοφάνεια δεκαπλασιάστηκε. Οι φυσικές βροχές σπάνισαν και μεταλλάχτηκαν σε τεχνικές. Είναι ανήκουστο τέτοια εποχή, οι αγρότες μας να ποτίζουν με τεχνική βροχή πατάτες και περιβόλια. Τον Γενάρη και Φλεβάρη είχαμε στον Πύργο μόνο συνολικά 110 χιλιοστά βροχής, και σε άλλες περιοχές πολύ λιγότερα. Ενώ σύμφωνα με τα σχεδόν πρόσφατα στατιστικά, της περιόδου 1975-1997, η περιοχή δεχόταν κατά μέσο όρο τις παραπάνω χρονιές, για την ίδια χρονική περίοδο 350 χιλιοστά, δηλαδή 3 φορές περισσότερες βροχές. Ίσως η μεγάλη ηλιοφάνεια να μας φτιάχνει την διάθεση και να την βλέπουμε ευπρόσδεκτη. Για πόσο όμως; Το καλοκαίρι είναι εδώ και οι επίδοξοι εμπρηστές έχουν αρχίσει να τρίβουν τα χέρια τους. Τα αποθέματα νερού και βλάστησης εξαντλούνται. Η περιοχή οδηγείτε και μαθηματικά σε ερημοποίηση, και οι αγρότες σε αφανισμό. Πόσο πρέπει να περιμένουμε ακόμη για να αρχίσουμε να ανησυχούμε; Πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να καταλάβουμε ότι οδηγούμε τη φύση σε λάθος κατεύθυνση, σε πορεία χωρίς γυρισμό; Ίσως όταν θα είμαστε αναγκασμένοι να βιολογούμε τα κάτουρά μας για πόσιμο νερό να είναι πολύ αργά. Το κλίμα αλλάζει με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Ότι η φύση και ο θεός ρύθμιζε αρμονικά για χιλιετίες, κατόρθωσε ο άνθρωπος να καταστρέψει σε δύο-τρεις δεκαετίες. Δημήτρης Κακούρης olympio@makry-gialos.com